chciałabym, żeby kiedyś ktoś zrobił mi takie zdjęcie.
choć nie wiem czy jest to możliwe- może warto marzyć?
.
.
.
uliczki które nie mają końca- pełne ludzi
.
.
.
.
.
nowa Anathema dobrze mnie nastraja.
staję się lekka i unoszę się ponad chodnikami. 30 centymetrów nad ziemią.
tak chyba działa miłość. ❤
moje pierwsze zdjęcia 🙂
.
.
.
bo ja lubię grzyby
moja własna wizja- Wrocław- Ostrzeszów- beskid.
.
.
każdy może być sobą
.
.
zawsze byłam bardziej kobietą niż człowiekiem.. kukiełka.
czasami wydaje mi się, że nic nie znaczę. jestem pyłkiem wśród tych wszystkich myśli i słów.
unoszę się i nie chcę opaść. nie umiem, nie mogę
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
można odrobinę się odchamić
.
.
nie potrzeba wiele by poczuć się jak śnieżynka. upadam na Twoje polika. i nawet nie wiem kiedy topnieje. kiedy się kończę.
zima jest wokół mnie. czujesz?
tęsknota we mnie siedzi, jak drucik z miedzi.
cdn
Świeczniki i ich światło. dzikie, upojne noce i zapach wanilii w powietrzu.
.
mój świat to kila centymetrów miłości.
Wiem, że znaczysz dla mnie wiele.
wiem- że bez Ciebie umieram. ciało rozrywa tęsknota.
Przyszła Jesień- przyszedł czas na sen
.
.
.
.
.
.
później zamykam oczy i liczę do pięciu. czterech. trzech, dwóch- otwieram- a Ciebie nadal przy mnie nie ma
.
.
nie idzie nie tęsknić. świat jest tak zbudowany- zapachyniedozmyciatakjaktatuaże
.
.
uciekasz mi, a ja nie potrafię Cię złapać.
dzień po dniu wszystko płonie. myśli mają już odcień purpury, która zaszła nam za oczy. nie widzę niczego, oprócz rudawych końców Twoich włosów- to chyba znak, że się zakochałem.
dzień po dniu.
a Twoje ramiona sa jak jesienne gałęzie
.
.
.
Kolekcjonuje Twoje słowa, później czytam je w głowie jak wiersze
.
.
.
.
.
.
„Już kupiłem Ci bilet
nie wahaj się więc chociaż raz
Patrz ta jesień jak miłość
purpurą rozkrwawia nam wzrok
Mam poezję i wino,
będziemy się kochać co noc”
.
.
.
„Przepełnieni sobą wzajem,
pod stopami mamy świat
Może zrodzi się pytanie
– Czemu kocham Cię aż tak ?
Odpowiedzią będzie cisza …
oszalałych niemych ust
Większej ciszy nikt nie słyszał,
teraz wiem gdzie mieszka Bóg…”
.
.
.
przychodzisz i odchodzisz jak przypływy. jak jesień. jak miłość…
.
.
.
.
„Póki co całą słodycz gwiazd
Tobie dam…”
.
.
.
.
.
.
.
w dłoniach trzymasz moje szczęście
kochanie. jesteś śliczna. wiesz? mógłbym godzinami wpatrywać się jak wiatr rozwiewa Ci włosy.
.
.
ptaki odleciały na południe.
nie łudź się, że wrócą w tym roku
.
.
mrużysz oczy, bym całował Twoje powieki.
słonce głaszcze Cię po polikach. słodko rumianych polikach
.
.
szczere.
Makowe Niebo 